ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ
Κατόπιν πρότασης διαβάστηκε άρθρο του κ. Δελαστίκ σε εφημερίδα και ένα κείμενο ενεργών πολιτών στο διαδίκτυο που αφορούσαν το κίνημα των αγανακτισμένων. Ακολούθησε συζήτηση.
Αναφέρθηκε η αίσθηση μιας σχετικής ατονίας της πολιτικής συζήτησης τις τελευταίες μέρες από το κίνημα,το οποίο σύμφωνα με τον πρώτο ομιλητή δεν παράγει πολιτική.Έπαψαν να λειτουργούν οι ομάδες εργασίας με αποτέλεσμα την απομάκρυνση του κόσμου.Έγινε αναφορά στον στόχο του κινήματος που είναι η ανατροπή του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος στο οποίο πρέπει να αντιταχθούμε με πιο ενιαίο τρόπο και ετέθη το ερώτημα του τι θα κάνουμε εάν προταθεί δημοψήφισμα για τα μέτρα ή προκηρυχθούν εκλογές.Η επόμενη ομιλήτρια θύμισε λόγια του Σ. Ράμφου πως ο ελληνικός λαός φέρεται σαν παιδί που ξέρει μόνο να ζητά και κοιμάται σαν μωρό.Επίσης πρότεινε να αλλάξει μορφή το κίνημα και να συναντιέται δυο τρεις φορές την εβδομάδα σε επιλεγμένους χώρους όπως π.χ. Έξω από κάποια τράπεζα.Επισήμανε πως είμαστε λίγοι , μια χούφτα όπως χαρακτηριστικά είπε.
Ο επόμενος ομιλητής ζήτησε από όσους έχουν δημόσιο λόγο να καταθέσουν προτάσεις, θύμισε το πολιτικό πρόταγμα του κινήματος ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ-ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ-ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ και πρότεινε να πάμε στο δημαρχείο.
Η ομιλία του επόμενου αγορεύσαντα αφορούσε την σημασία του να παραμείνουμε στην πλατεία , τόνισε ότι κάθε βράδυ ζούμε στην πλατεία , στηρίζουμε ο ένας τον άλλο , μίλησε για την αλληλεγγύη του λαού και θύμισε το παράδειγμα της Αργεντινής , αναφέροντας την άρνηση πληρωμών , την κατάληψη και αυτο-οργάνωση των παρατημένων εργοστασίων , το εναλλακτικό – ανταλλακτικό εμπόριο και το κλείσιμο των δρόμων.Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είπε και συνέχισε προτείνοντας να ομοσπονδιοποιηθεί το κίνημα , να ρθει ο καθένας πρόσωπο με πρόσωπο μέσω ανακλητών και κληρωμένων αντιπροσώπων σε συνάντηση με ανθρώπους των πλατειών άλλων πόλεων σε μια επιτροπή κοινής σωτηρίας όπως την ονόμασε.Επίσης πρότεινε την συμμετοχή σε γενική απεργία διαρκείας και την κατάληψη της παλιάς βουλής σε αντιπαράθεση της λειτουργίας της βουλής της κομματικής ολιγαρχίας.Τέλος έκανε μια ιστορική αναδρομή στους ταξικούς αγώνες της Καβάλας υπενθυμίζοντας την ενότητα.
Στη συνέχεια ο επόμενος χαρακτηρίζοντας την πλατεία σαν ένα σχολείο ανέφερε πως είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι με τον τρόπο του ο καθένας για την σημερινή κατάσταση, πως οι τρόποι δράσης πρέπει να οργανωθούν ανάλογα με τις περιστάσεις κάθε φορά , πως δεν πρέπει να ψάχνουμε για μπροστάρηδες, να μην περιμένουμε έτοιμες λύσεις και να είμαστε σκεπτόμενοι, τονίζοντας πως ο αγώνας θα είναι μαραθώνιος – παρακαταθήκη για το μέλλον.Τελειώνοντας επισήμανε μια δυνατότητα που μας δίνεται στο άμεσο μέλλον θα είναι η ψήφος και πως είναι αντίθετος σε κάθε μορφή κατάληψης αντιπαραθέτοντας τον σεβασμό προς αυτούς που έχουν άλλη άποψη.
Αργότερα ειπώθηκε από άλλο ομιλητή η ανάγκη να διαχυθούν οι δράσεις μας παντού μέσα στην κοινωνία , στις γειτονιές , στους τόπους εργασίας και μάθησης.Να πάψουμε να πληρώνουμε , ανέφερε ότι το ποσοστό του δημοσίου στην Ελλάδα είναι ίσως το μικρότερο στις ανεπτυγμένες χώρες , πως μας κλέβουν νόμιμα , πως παραίτηση βουλευτών δεν θα λύσει το πρόβλημα διότι θα αντικατασταθούν από άλλους και πως η μόνη λύση είναι η ανατροπή.Συνέχισε λέγοντας ότι το ελληνικό κράτος ήταν πάντα ένας συνεταιρισμός πολιτικών , εργολάβων , επιχειρηματιών , τραπεζικών και τους νόμους επέβαλαν ανέκαθεν οι οικονομικές ελίτ.Αναφέρθηκε πως στην πλατεία όλοι είναι πολιτικοποιημένοι και πως δεν υπάρχει λοιπόν έλλειψη πολιτικής.Στην Τρίτη εβδομάδα αγώνα στην οποία βρισκόμαστε έχουμε συνέπεια και σταθερότητα και ο κόσμος έχει μια διαρκή εναντίωση στο σάπιο πολιτικό σύστημα κι αν έχουμε λίγο ατονήσει χρειάζεται επανεκκίνηση μέχρι ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ , όχι με εκλογές όμως όχι με κυβέρνηση τεχνοκρατών.Τέλος είπε ότι πρέπει να συνδεθούμε με τους έξω πως κάποια πράγματα έχουν γίνει , κάποια χρειάζεται να γίνουν ακόμη , να ενισχύσουμε τις μοτοπορείες και ποδηλατοδρομίες , να ζητήσουμε από τους Καβαλιώτες μαζική συμμετοχή σε γενικευμένες απεργίες διαρκείας.
Αμέσως μετά δημιουργήθηκε ένταση όταν ο επόμενος ομιλητής αναφέρθηκε στους αγώνες ενός κόμματος του οποίου δήλωσε μέλος λέγοντας πώς σύμφωνα με την γνώμη του δεν θα έπρεπε όλα τα κόμματα και τα συνδικάτα να θεωρούνται <<απόβλητα>>.
Ο επόμενος έθεσε το ερώτημα αν θα είμαστε μια ακόμη βελούδινη επανάσταση και επισήμανε την ανάγκη να βγούμε προς τα έξω για να ακουστούμε παντού.Ο νεαρότερος ομιλητής πήρε τον λόγο λέγοντας πως για τον λαό δεν έχουν ποτέ θυσιάσει τίποτα οι έχοντες και κατέχοντες και πως τα βάρη σηκώνονται πάντα από την ασθενέστερη πλευρά.
Η επόμενη ομιλήτρια τόνισε την έλλειψη σεβασμού από τον ομιλητή που ενώ γνώριζε πως κομματικές ταμπέλες δεν είναι ευπρόσδεκτες στις πλατείες δεν έκρυψε την κομματική του ταυτότητα και ανέφερε την ανάγκη να γίνουμε περισσότεροι τονίζοντας ότι το σημαντικό είναι να μην εγκαταλείψουμε την πλατεία.
Ο τελευταίος ομιλητής θύμισε πως τα σύμβολα χωρίζουν ενώ η συζήτηση και οι αγώνες ενώνουν κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν (πολυτεχνείο – εξέγερση του ‘08)συμπληρώνοντας πως ο πολύς κόσμος παρακολούθησε τα γεγονότα από τον καναπέ , την τηλεόραση και το ραδιόφωνο λόγω συντηρητισμού και πως ανοίγεται μόνο όταν οι νίκες κλείνουν προς τους εξεγερμένους , ο συσχετισμός των δυνάμεων τείνει προς αυτούς , πως οι πλατείες γράφουν ιστορία και πως τα αποτελέσματα των κινητοποιήσεων και των ζυμώσεων θα φανούν στο άμεσο μέλλον με την δυναμική που αναπτύσσεται κι ας μην την αντιλαμβανόμαστε ακόμη.Κλείνοντας τόνισε πως πρέπει να επιμείνουμε μέχρι να πετύχουμε τους σκοπούς μας.
Η συνέλευση έκλεισε με την δέσμευση να προπαγανδίσουμε την επομένη το πρωί με αφισοκόλληση και μοτοποδηλατοδρομεία το απόγευμα , την γενική απεργία της 15ης Ιουνίου και για τις εξελίξεις που μπορεί να παρουσιαστούν εκείνη την ημέρα θα ακολουθήσουμε τις προτάσεις της αμεσοδημοκρατικής συνέλευσης των Αθηναίων που έτσι κι αλλιώς βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και καθορίζουν άμεσα την πολιτική πραγματικότητα , μη εμποδίζοντας σε μειοψηφικές προτάσεις ή πρακτικές να εκφραστούν , πράγμα που θα ήταν αντίθετο στο πνεύμα της άμεσης δημοκρατίας.
Τέλος έγινε μια συζήτηση για την βία και τονίστηκε πως είναι τεράστια η καθημερινή βία που επιβάλλεται με άπειρες μορφές στους ασθενέστερους από τα ‘δημοκρατικά’ καθεστώτα οικονομική, ηθική, πολιτιστική, αστυνομική, καταρρακώνοντας ανθρώπους, αξιοπρέπεια συνειδήσεις.
Αναφέρθηκε επίσης πως η αντι-βία που κάποιες φορές χρησιμοποιούν τα λαϊκά κινήματα για να αποτινάξουν τον ζυγό που τους επιβάλουν τα αυταρχικά ολιγαρχικά καθεστώτα νομιμοποιείται όταν τα ειρηνικά μέσα έχουν αποτύχει και οι τύραννοι και ολιγάρχες που μεταμφιέζονται σε δημοκράτες καταστρατηγούν κάθε έννοια νομιμότητας.
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ
ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ-ΑΥΤΟΡΥΘΜΙΣΗ-ΑΥΤΟ ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΓΑΠΗ